Page 101 - ÖZ BAKIŞ - İZMİR İl Millî Eğiitm Müdürlüğü Özel Eğitim ve Rehberlik Dergisi - SAYI 2
P. 101
Öz Bakış
Anne Baba Tutumları
Tutum, bir sorunu ele alış biçimi, bir kimsenin bir sorun karşısında aldığı durum, tutulan yol, davranıştır.
Biz anne babaların da çocuklarına karşı tutarlı ve düzenli olarak gösterdikleri davranış kalıplarımız yani
tutumlarımız, onların ruhsal uyumu açısından belirleyici rol oynar. Anne babanın pozitif ve destekleyici
tutumları çocuğun gelişimine katkı sağlarken, olumsuz ve kısıtlayıcı tutumları bazı ruhsal problemlerin
ortaya çıkmasına neden olur (Seven, 2008, s.99).
Ebeveynler olarak psikolojik açıdan sağlıklı bireyler yetiştirmek ve sınav sürecinde ana hedefimiz
olan çocuğumuzun akademik başarısını arttırmak hedefleniyorsa tutumlarımızın tutarlılığında dikkatli
olunmalıdır. Bu nokta çocuğun gösterdiği çaba kadar önemlidir. Çocuklarımıza yönelik tutumlarımızı 4
temel başlıkta toplayabiliriz;
1. Baskıcı ve Otoriter Tutum: Ebeveynlerin 3. İlgisiz ve Kayıtsız Tutum: Çocuğa ihtiyacı
çocuk üzerinde güç kullanması, istediklerini zorla olduğu konularda destek vermeyen, ihmal eden
yaptırmasıdır. Güven duymamak, ona en hâkim aile tutumudur. Aile çocuğa kural koymaz, sınırları
olduğu konularda bile akıl vermek, azarlamak, tehdit belirlemezler. Çocuğuna zaman ayıramadığını
etmek, süresiz konuşmamak, ceza vermek, maddi söyleyerek ilgisiz ve vurdumduymaz davranışlar
ödüllerle iş yaptırmak baskıcı ve otoriter tutum sergilenir ve bu da çocuğu olumsuz yönde
yöntemleridir. Denilen ya da istenilen olmuyorsa, etkilemektedir.
çocukla güç savaşına girilerek otoriter davranılmış 4. Demokratik tutum: Kurallar aile içinde,
olur. Böyle bir yaklaşıma yönlendiğinde ebeveynler aile bireylerinin görüşleri alınarak oluşturulur,
durumu gözden geçirmelidir. Çocuğun kişiliğine gerekçeleri belirtilir ve tutarlı bir şekilde
saygı duyulmalı, atılacak olumlu adımlarla eleştiriler hayata geçirilir. Sonuçta çocuklarımız kendine
daha yapıcı hale getirilmelidir. güvenen, kendisi ile barışık, iş birliğine yatkın,
2. Aşırı Koruyucu Tutum: Çocuğun haklarını koruyabilen, sorumluluk sahibi, sosyal
gereğinden fazla korunması, sürekli kontrol becerileri güçlü, yaşamından keyif alan, mutlu
altında tutulmasıdır. Çocuk gerçekte kendi bireyler olarak yetişirler. Anne-babalar olarak,
gereksinimlerini karşılayabilecek olmasına rağmen çocuklarımızın ihtiyaçlarını göz önüne alan, duygu
bütün ihtiyaçlarının anne-babası tarafından ve düşüncelerine önemseyen demokratik tutuma
karşılanmasıdır. Aşırı koruyucu tavırlar çocuğa sahip olmak benimsenecek en iyi tutumdur.
“güçsüz olduğu” mesajını verebilir. Çocuklarımızı
koruduğumuz kadar gerektiğinde onların
gelişmeleri, büyümeleri, ilerlemeleri için fırsatlar
sunulmalıdır.
Bu zorlu süreçte çocuğumuza karşı tutumumuz güven verici, destekleyici ve demokratik bir
tutum olmalıdır. Aile içinde çocuk duygu ve düşüncelerini söylemeli ve özgüveni desteklenmelidir.
Unutulmamalıdır ki en önemli nokta tutarlılıktır.
Kurallarımızı koyarken demokratik davranmalı uygularken tutarlılık göstermeliyiz. Bu süreçle yetiştirdiğimiz
çocuklarımız kendi kararlarını kendi alan, sorumluluk sahibi başarılı bireyler olurlar. Toplum içinde duygu ve
düşüncelerini rahatça söyleyebilen, psikolojik şiddeti fark ettiğinde kendini koruyabilen, psikolojik şiddet
yaşadığında da nasıl bitireceğini fark ederek sonlandırabilen ve ayrıca bu süreçte en önemlisi neyi nasıl
başaracağını bilen çocuklar olacaktır.
Temmuz 2022 - Sayı 2 | 101