Page 11 - ÖZ BAKIŞ - İZMİR İl Millî Eğiitm Müdürlüğü Özel Eğitim ve Rehberlik Dergisi - SAYI 2

Öz Bakış

↘ Özel gereksinime sahip bireyler sosyal belli başlı bilgileri edinmelidir. Bu bilgileri
ve fiziksel ortamlardan kısıtlanmamalıdır. edindikten sonra onun bağımsız yapması
Beraber etkinlikler yapılmalı, birey yaşama gereken becerileri tek tek çocuklarına
entegre edilmelidir. Farklı yaşantıların çocuklar öğretmelidir. Aileler çocuklarıyla iletişim
için farklı bir anlama sahip olduğunun kurarken anlaşılır ve kısa ifadeler kullanmalıdır.
bilincinde olarak toplumla etkileşimde Çünkü özel gereksinimli bireyin öğrenme
bulunması için çalışmalar yapılmalıdır. güçlüğü onun yanlış algılamasına neden
Çocukların iletişim becerilerini geliştirebilmesi olabilir. Ayrıca aile bu konuda yetkili kurumlar,
için farklı bireylerle oyun oynamasına ve yeni merkezler ve uzman kişilerden mutlaka
arkadaşlıklar edinmesine fırsat verilmelidir. yardım istemelidir.

↘ Çocukların güvenlerini sarsacak ↘ Özel gereksinimli çocukların çok küçük de
davranışlardan uzak durulmalıdır. Özel olsa başardıkları çalışmalar mutlaka görülmeli,
gereksinimli bireyleri diğer bireylerle doğru davranışlar ve beceriler mutlaka
karşılaştırmaktan özellikle kaçınılmalıdır. pekiştirilmelidir. Böylelikle onların kendilerine

↘ Özel eğitime gereksinim duyan bireylere sahip olan güvenleri artacak ve inançları ve olumlu
olan veliler, öncelikle çocuğunu ve problemini duyguları artacaktır.
tanımalı, çocuğuna yapabilecekleri ile ilgili

Özel gereksinimli bireylerin yukarıda sayılan hususlara uyması bu süreçten maksimum
faydayı kazanmasına katkı sağlayacaktır.

KAYNAKÇA

1. Ataman, A. (2013). “Özel Eğitimin Anlamı ve Amaçları”, Özel Eğitim, (Ed: A. 5. Nüfus ve Konut Araştırması, 2011. (2013, Ocak). Türkiye istatistik kurumu haber
Cavkaytar), Vize Yayıncılık, Ankara bülteni, 15843. Erişim adresi: https://data.tuik.gov.tr/Bulten/Index?p=Nufus-ve-
KonutArastirmasi-2011-15843. (Erişim Tarihi: 21.05. 2022)
2. Baykoç Dönmez, N. (2010). Öğretmenlik Programları için Özel Eğitim. (l.Basım).
Ankara: Gündüz Eğitim ve Yayıncılık. 6. Özbey, Ç. (2009). Özel Çocuklar ve Terapi Yöntemleri, İstanbul: İnkılap Yayınevi.
3. Çabuk, A. (2015). Özel Eğitim Alanında Çalışan Öğretmenlerin Tükenmişlik 7. Ulutaşdemir, N. (2007). Engelli Çocukların Eğitimi, Fırat Sağlık Hizmetleri Dergisi,
Düzeylerinin Bazı Değişkenler Açısından İncelenmesi. Yüksek Lisans Tezi, Cilt:2, Sayı:5
Beykent Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü, İstanbul.
8. Yavuz, F.C.(2018).Özel Eğitim. https://ozelegitimdeteknolojivar.wordpress.
4. Wolery, M. (1993). Early childhood special education. Blackliursl, A E., & W.H. com/2018/05/16/ozel-egitim-2/? (Erişim Tarihi: 20.05.2022).
Berdine (Ens). An Introduction IO Special Education. (3 Ih edl. New York: Harper
Collinsn Publishers Ankara.

Temmuz 2022 - Sayı 2 | 11